Νταν νταν νταν ΝΤΑΑΑΑΝ

 Νταν νταν νταν ΝΤΑΝ.

4 εκκρηκτικές νότες.Θα μπορούσα να αφήσω αυτό εδώ και να μη γράψω τίποτε άλλο, I would make my point. Η Πέμπτη Συμφωνία λοιπόν του αγαπημένου μας Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven)- ναι είναι «αυτός» που κουφάθηκε, ο «άλλος» είναι ο Μότσαρντ και άκουγε μια χαρά, βέβαια ο Μπάχ τυφλώθηκε, ήρεμα το λέω.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο 1803 όταν ο κύριος Λούντβιχ ξεκίνησε να συνθέτει ίσως το πιο δημοφιλές μουσικό του έργο, το οποίο ολοκλήρωσε το 1808*. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε σε τί ψυχολογική κατάσταση ήταν όταν συνέθετε το έργο. 

Καταρχάς πρέπει να γνωρίζουμε πως εκείνη την περίοδο ο Ναπολέων Βοναπάρτης είχε πάρει τα πάνω του, και ενώ αρχικά ο Μπετόβεν έτρεφε συμπάθεια για τον Νάπι (liberté, egalité and fraternité) και προτίθεντο να του αφιερώσει έργο του, μετά γύρω στο 1804 ξενέρωσε μαζί του (όχι αδίκως) και άλλαξε γνώμη. Ξενέρωσε εννοούμε ότι όταν ο Ναπολέων βομβάρδιζε τη Βιέννη, ο Μπετόβεν κρυβόταν με τον αδερφό του στο υπόγειο με μαξιλάρια και πόνους στα αυτιά. 

26 χρονών παλληκάρι και δυστυχώς ο ήχος στα αυτιά του άρχισε να εξαφανίζεται, αφού πρώτα οι υψηλές νότες σώπασαν και η ακοή του συνοδευόταν από κουδουνίσματα. (Αλήθεια τώρα Θεέ; Τον Μπετόβεν βρήκες;) Δεν μπορούσε να παρακολουθεί συνομιλίες ο γλυκούλης  και προφανώς η ίδια του η τέχνη αποτελούσε οδυνηρή εμπειρία. Έχουμε λοιπόν μια προσωπική κρίση, έναν σκληρό πόλεμο, συνεχόμενο πόνο και τάσεις αυτοκτονίας, ΑΛΛΑ αντί να βαλει τέλος στη ζωή του είπε, Naah, άσε θα γράψω καλύτερα μια συμφωνία που θα πηγαίνει κάπως έτσι «Νταν νταν νταν Νταν» και θα τη ξέρουν όλοι παντού για πάντα.

Εδώ είναι το σημείο που θα σας έλεγα πως αποτελείται από 4 μέρη:

Ι. Allegro con brio
II. Andate con moto
III. Allegro (Scherzo)
IV. Allegro

 ,αλλά ξέρω πως δεν θα καταλάβετε Χριστό, όπως εγώ, οπότε πάμε σε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον! 

Το αρχικό δραματικό και παγκοσμίως αναγνωρίσιμο μοτίβο των 4ων νοτών, ο ίδιος αποκαλούσε  «χτύπημα της μοίρας στην πόρτα», λίγο creepy και ωραίο μαζί. Επίσης, στον κώδικα μορς οι τρεις σύντομοι ήχοι και ο ένας μακρύς αντιπροσωπεύουν το γράμμα V και έτσι το έργο χρησιμοποιήθηκε κατά τον Β ’παγκόσμιο πόλεμο ως σύμβολο της νίκης (Victory) των Συμμάχων. Δυνατή πληροφορία. 

Για όσους ξέρουν λίγη θεωρία μουσικής, να σας πω οτι διάβασα μια υπέροχη περιγραφή που λέει πως η 5^η συμφωνία ταξιδεύει τους ακροατές από το σκοτάδι και τη βία της Ντο μινόρε (C minor) προς τον ενθουσιώδη θρίαμβο του μεγάλου φινάλε της Ντο ματζόρε (C major). 

Ο ίδιος σχολίασε «Πολλοί ισχυρίζονται ότι κάθε έργο γραμμένο σε μινόρε πρέπει να τελειώνει σε μινόρε. Όχι! Αντιθέτως θεωρώ ότι το ματζόρε έχει μια λαμπρή επίδραση. Η χαρά πάντα ακολουθεί της θλίψης όπως η ηλιοφάνεια ακολουθεί τη βροχή». Αη στο καλό ανατρίχιασα! Κρατάμε πως η 5η συμφωνία είναι μια αόρατη δύναμη, ένας αόρατος άνεμος που σε σπρώχνει να κερδίσεις τους προσωπικούς σου αγώνες, βγαίνοντας πάντα νικητής. Σε απομακρύνει απο το σκοτάδι και τον φόβο με τρόπο δραματικό και εξιλεωτικό. Είναι ένας θριαμβευτικός διαχρονικός συμβολισμός του δρόμου προς την προσωπική εξέλιξη και την προσωπική Νίκη. 

 

• 1808* άσχετο αλλά και σχετικό, αυτός είναι ο πίνακας του Γκόγια με τίτλο «3^η Μαΐου 1808» ,ο οποίος απεικονίζει την εκτέλεση Ισπανών πατριωτών από τα γαλλικά στρατεύματα. Γαλλικά στρατεύματα ίσον Ναπολέοντας ίσον μούφα συμμαχία Γαλλίας – Ισπανίας που από απελευθερωτές οι δεύτεροι μετατράπηκαν σε κατακτητές. Κάποιες φορές πραγματικά τα λόγια είναι περιττά.